¡Ay Virxe de las Angustias, la Virxen del mantu prietu!
La de los siete puñales claváos nun corazón tienru.
Mai de tolos que naguamos xorrecer y nun podemos.
La de llárimas que riegan la mia veiga y el mieu Reinu.
Esos tous siete cuchiellos quieru arrancar y nun puedu.
Momentos d'oscuridá, intres d'esfallecimientu.
Ten piedá de toos nós si la dotrina esqueicemos.
Abellúganos nel tou mantu d'ouru sobru terciopelu.
La Mai de toos nosoutros que llevas tou fiyu muertu.
La Mai que tolu perdona, la Mai la que toos queremos.
La mai que chora callada, la mai del Dios tan grande
Que naide nun ye a abarcalu, naide nun ye a sostenelu.
La que nos marca'l camín que nos llevará ata'l cielu.
La mai que nos da l'exemplu.
Serena vas pal Calvariu, serena cun Cristu muertu.
Fecunda cunas tuas llárimas la mia veiga y el mieu
Reinu.
Charo Martínez Domínguez, Selmana Santa 2010
No hay comentarios:
Publicar un comentario