Venti annos, más de venti annos

Esti ye'l títulu d'un poema que fici pa la Intifada Poética que se cellebrou en Riannu nel trascursu las primeiras Xornadas del Caldeiru. Creyía que taba espublizáu n'esti llagu peru nun sou quien a alcontralu asina que cun toa probabilidá esqueicí facelu.

La tema de getalu ye qu'esti vienres, Marzu y 5, llei tamién el poema nel edificiu la Xunta que nos (mal)govierna, nel autu que ficimos escontra la llínia Sama-Velilla, anque'l poema fala de Riañu creigu qu'amuesa una situación asemeyada a la qu'ocasionará la Sama-Velilla si chega facese.

Tamién vos deixu una semeyina'l momentu nel que cantamos a la nuesa montanna

¡Viva la Montaña, VIVA!

Asperu que vos preste.

Venti annos, más de venti annos

Venti annos, más de venti annos...
Van venti annos dende aquel dia que nun quieru recordare....
Venti annos d’aquel feichu vergoñosu...
Venti annos...

Estrozonun Riannu,
nel nome la solidaridá,
nel nome’l progresu,
fizunlu cun promesas qu’enxamas cumpliorun.
Estrozonun la tierra de nuesu

Fizun un pueblu cul mesmu nome,
n’un altu pur cima’l pantanu.
onde’l vientu peina las cais y caleyas

Las xentes qu’espulsonun del valle nun son las mesmas,
aqueillos feichos camudonun la sua vida.
Estrozonun el sou futuru.

La xente nueva, mesmu ensín conocelu
sige pensandu nel “Vieyu Riannu”,
nel sou pueblu que tá embaixu l’augua.
Estrozonun el sou pasáu.

Guei, dende l’altu,
sigu getandu’l Vieyu Riannu,
getandu las mías alcordancias,
aquel branu ensin pantanu n'un pueblu enchenu de vida.
Getandu’l braeiru Riañu que nun esiste más.

Estrozonun la nuesa tierra, el nuesu valle, el nuesu futuru.
Asesinorun Riannu.
Van más de venti annos...

Pechouse en falsu la ferida y el sangre sige manandu
y Llión, la tierra de nuesu, sigi morriendu,
chorandu’l sou valle feichu llagu.

Van más de venti annos... ¿ata cuandu choraremos?

Xana