Mai

Cumu'l pasau domingu yera'l Día la Mai, deixuvos guei un poema n'aragonés d'Anchel Conte, col títulu "MAI". ¡Que vos preste!

Mai, mira-me as mans;
as trayo buedas,
lasas d'amar...
Son dos alas
d'un biello pardal
que no puede
sisquiera bolar.

Mai, mira-me os güellos,
n'o zielo perdius
n'un fondo silenzio...
Son dos purnas
chitadas d'o fuego
que no alumbran
ni matan o chelo.

Mai, mira-me l'alma
aflamada de sete,
enxuta d'asperanza..
Ye un campo labrau
an no i crexen qu'allagas
que punchan a bida
dica qu'a matan.

Mai, mira-me a yo.
Me reconoxes, mai?
Fué o tuyo ninon...

Güei so un ome
que no se como so.
Mai, me reconoxes?
Mai, ni sisquiera tú?!!